Κείμενο της Κωνσταντίνας Κατρακάζου που αποτελεί το αφηγηματικό μέρος της μικρού μήκους ταινίας της "Μ' αρέσει όταν δεν υπάρχει άλλος χώρος στο καρότσι"
Τις υπόλοιπες ημέρες δεν τους βλέπω. Το Σαββατοκύριακο είναι διαφορετικά. Δύο συνεχόμενα εικοσιτετράωρα θα ήμαστε μαζί.
Σήμερα είναι Σάββατο. Χωρίς βιασύνη, όλοι μαζί θα κάνουμε πρωινό στο τραπέζι. Κάναμε πρωινό. Μετά θα ετοιμαστούμε για το super market. Θα ψωνίσουμε για όλη την εβδομάδα και κάτι παραπάνω. Αισθάνομαι πολύ όμορφα όταν ψωνίζω. Θα γεμίσουμε το καρότσι μέχρι επάνω. Ο ένας θα λέει χρειαζόμαστε αυτό και ο άλλος χρειαζόμαστε αυτό. Τα παιδιά θα θέλουν ν' ανέβουν στο καρότσι μαζί με τα πράγματα. Θα τους κάνουμε μία θεσούλα. Θα συνεχίσουμε να βάζουμε πράγματα που μας χρειάζονται. Ένας πολύχρωμος όγκος, μαζί και τα παιδιά. Θα φαίνονται σαν προϊόντα. Συνήθως τα κουτιά έχουν έντονες αποχρώσεις του κόκκινου. Τέλεια εάν φορέσουν τα πράσινα φουτεράκια. Νομίζω θα ταιριάζουν με την σύνθεση. Ωραία! Θα γελάμε και γελώντας θα κυλάμε το καρότσι στους διαδρόμους όλη η οικογένεια. Ο όγκος θα μεγαλώνει. Θα βάζουμε και άλλα πολύχρωμα κουτιά. Μ' αρέσει όταν δεν υπάρχει χώρος στο καρότσι για άλλα κουτιά. Τρελαίνομαι. Δεν χωράνε άλλα κουτιά και παίρνουμε και δεύτερο καρότσι. Νιώθω ασφαλής, το ένα καρότσι μπροστά το άλλο πίσω. Τα παιδιά ζητούν ν' αλλάζουν καρότσια. Μία ευχάριστη επικοινωνία θα γίνεται μεταξύ μας. Ήμαστε ο ένας κοντά στον άλλο όταν πηγαίνουμε στα μαγαζιά Νιώθω ότι με αγαπούν, νιώθω μία σιγουριά. Όλα τα προβλήματά μου λύνονται εκείνη την στιγμή.
Λυπάμαι όταν φθάνουμε στο ταμείο γιατί θα τελειώσει. Αδειάζουμε το καρότσι στον πάγκο. Ο ταμίας τα χτυπάει στην μηχανή. Όπου νάναι θα τελειώσει. Τα προϊόντα περνούν ένα-ένα και γρήγορα από τα χέρια του ταμεία. Από τον πάγκο μπαίνουν κατευθείαν στις σακούλες. Όσο πιο πολλές τόσο πιο καλά, όμως δεν θέλω να τελειώσει. Θέλω να κλείσουν οι πόρτες να μείνουμε εδώ μέσα για πάντα. Νιώθω μία ασφάλεια έτσι. Όλα είναι under control. Ήμαστε όλοι μαζί κοντά ο ένας στον άλλο. Όταν ψωνίζουμε μαζί αισθάνομαι ότι ήμαστε οικογένεια δεμένη, ισχυρή. Είναι μία εγγύηση τα ψώνια. Αγοράζεις πράγματα για να τα καταναλώσεις. Υπάρχει μία προοπτική. Αγοράζεις πράγματα για να τα καταναλώσεις στο σπίτι σου, με την οικογένειά σου. Όσο πιο πολλά αγοράζω τόσο πιο πολύ μου εγγυάται ότι θα ήμαστε μαζί. Έχουμε ένα στόχο να καταναλώσουμε αυτά που αγοράσαμε. Έχουμε κάνει μία επένδυση. Δεν μπορείς έτσι εύκολα να την πετάξεις. Η έξυπνη κίνηση είναι ν' αγοράζεις πριν τελειώσουν οι προηγούμενες αγορές , εάν θέλεις να κρατήσεις την οικογένειά σου. Είμαι μονίμως με το άγχος εάν τα ντουλάπια μας έχουν προϊόντα. Θέλω να προλαβαίνω την επόμενη αγορά στο σωστό της χρόνο. Όταν συμβαίνει αυτό είμαι ικανοποιημένη. Δεν θέλω να τελειώσει, όμως θα τελειώσει. Φθάνουμε στην πληρωμή, τότε που πληρώνουμε τον ταμεία. Ήμαστε λίγο πριν το τέλος. Περιμένω την ερώτηση. Παρακαλώ με ρευστό η με πιστωτική κάρτα; Με πιστωτική κάρτα. Ικανοποιούμαι, γεμίζω ευδαιμονία, έρχεται! Ήρθε η άλλη ερώτηση. Δεν παίρνουμε αυτή την κάρτα μήπως έχετε άλλη; Επιτέλους η ευχαρίστηση μου έχει φθάσει σε οριακό σημείο. Με αυτοπεποίθηση ανοίγω το πορτοφόλι μου και δίνω άλλη πιστωτική κάρτα. Έχω! Νιώθω ανασφαλής με μία μόνο πιστωτική κάρτα. Εκείνη την στιγμή εάν τύχει και χτυπήσει το κινητό η πράξη κορυφώνεται. Οι κινήσεις μου έχουν σιγουριά και άνεση. Ταυτοχρόνως απαντάω στο τηλέφωνο, πληρώνω τον ταμία, βάζω προιόντα στις σακούλες, μαλώνω χαριτωμένα παιδαγωγικά τα παιδιά και την ύστατη στιγμή τους λέω ότι χρειάζομαι κάποιο προιόν ακόμα. Κάτι στην τύχη, ότι να 'ναι, κάτι που θα συμβάλλει στην οικογενειακή μας σταθερότητα. Εκείνος θα τρέξει να το φέρει με ευγενική ανησυχία, επειδή καθυστερούμε τον κόσμο που περιμένει. Δεν κοιτάω κανέναν γύρω μου. Όλα γίνονται με άνεση και φυσικότητα.
Τα συναισθήματά μου είναι ανάμικτα. Τι θα γίνει μετά; Θα πληρώσουμε και μετά; Θα αποχωρίσουμε πλήρεις και υπερήφανοι γεμάτοι ικανοποίηση με τα διαπιστευτήρια για την ομαλή οικογενειακή μας κατάσταση. Θα τα φορτώσουμε στο port baggage. Μετά θα αγοράσουμε εφημερίδες, περιοδικά και μετά σπίτι. Το μέλλον αβέβαιο. Θα φθάσουμε στο σπίτι μας, θα τακτοποιήσουμε τα πράγματα, ευτυχώς δεν χωράνε στα ντουλάπια. Θα τα βγάλουμε όλα έξω. Θα τα τακτοποιήσουμε διαφορετικά, πιο έξυπνα έτσι ώστε να χωρέσουν όλα στα ντουλάπια μας. Τακτοποιήσαμε τα πράγματα, μετά θα τηλεφωνήσουμε σε φίλους για να υποδηλώσουμε την χαρά μας και για να την εκθέσουμε θα τους προτείνουμε να βγούμε έξω το βράδυ για φαί. Μετά θα ετοιμάσω κάτι fast να φάμε. Κοιμόμαστε; Κοιμόμαστε. Δεν μου πολυαρέσει αυτή η ιδέα. Αισθάνομαι ένα ψυχικό κενό. Να κοιμηθώ ή να μην κοιμηθώ; Εάν κοιμηθώ θα προλάβω να ετοιμαστώ για το βράδυ; Να είναι όλα καλά, απλά, χαρούμενα; Εάν δεν κοιμηθώ θα είμαι φρέσκια το βράδυ; Εάν πάλι ξαπλώσω και απογοητευτώ; Απόγευμα. Θα φθάσει το βράδυ. Κάπου θα πάμε για φαι με φίλους να τα πούμε. Να πούμε πως περάσαμε, τι αγοράσαμε, να εκθέσουμε την επάρκειά μας με διακριτικότητα, αυτό είναι που κάνει την διαφορά. Πάντα βγαίνουμε με φίλους για να συζητήσουμε και όταν συζητήσουμε, επιστροφή. Demaquillage. Ποτέ δεν πρέπει να κοιμάσαι με λερωμένο πρόσωπο. Δεν ξεχνάμε τα δόντια, τρία λεπτά βούρτσισμα, από πάνω προς τα κάτω και από κάτω προς τα πάνω με κυκλικές κινήσεις και την γλώσσα. Ποτέ μην ξεχνάς την γλώσσα, θέλει βούρτσισμα. Ξεπλένεις το στόμα, καθαρίζεις τον λαιμό με γαργάρες από τα υπολείμματα του φαγητού και ένας γλυκός δικαιωμένος ύπνος. Ένας γλυκός ύπνος χρειάζεται πάντα μία αναζήτηση στις μεταμεσονύκτιες εκπομπές της τηλεόρασης. Το έχουν καθιερώσει πλέον και οι σοβαροί τηλεοπτικοί σταθμοί. Μετά από κάποια ώρα παιδικές εκπομπές, χαλαρωτικές άνευ θέματος, αρχή μέση και τέλος και έρχεται γλυκά ο ύπνος, αυτός ο καλός φίλος του ανθρώπου.
Αύριο θα έρθει Κυριακή. Θα κάνουμε πρωινό στο τραπέζι χωρίς βιασύνη, ένα brunch. Θα καταναλώσουμε ένα μέρος από τα ψώνια μας. Θα γελάσουμε, θα παίξουμε, θα μαγειρέψω, θα μοσχομυρίσει το σπίτι. Όταν εγώ μαγειρεύω εκείνος πάει βόλτα με τα παιδιά. Όταν επιστρέψουν αναψοκοκκινισμένοι και πεινασμένοι θα στρώσουμε όλοι μαζί το τραπέζι, θα φάμε όλοι μαζί σαν οικογένεια. Για να μη χαθεί η συνοχή της οικογένειας εμείς τρώμε κάθε Κυριακή μαζί. Κάθε Κυριακή τρώγαμε μαζί. Ο πατέρας περίμενε να φάμε όλοι μαζί. Η μητέρα μαγείρευε. Εγώ ασφυκτιούσα , μου χάλαγε την Κυριακή μου, την μοίραζε στα δύο. Έπρεπε να γυρίσω να φάμε όλοι μαζί και να ξανάπαω να βρω τους φίλους μου. Όμως εμείς κάθε Κυριακή τρώμε όλοι μαζί. Τα χέρια σας, πλύνετε τα χέρια σας. Τα παπούτσια τα σκουπίσατε; Νομίζω ότι φέρατε λάσπες. Μην τσιμπάτε, δεν πρέπει να τσιμπάτε από το φαγητό. Θα φάμε όλοι μαζί. Καλά πάρτε μία μπουκίτσα. Θα κοπεί η όρεξή σας. Γρήγορα βάλτε πιρούνια και μαχαίρια. Το ψωμί! Εγώ πρέπει να τα λέω όλα; Τι ξεχάσατε; Χαρτοπετσέτες! Τώρα τα πιάτα, την σαλάτα. Όχι φέρτε την εδώ, δεν έβαλα λάδι, τώρα πάρτε την. Τι ωραία! Όλοι μαζί. Α! όχι, δεν βάλατε τραπεζομάνδηλο. Σηκώστε τα όλα. Πρώτα τραπεζομάνδηλο, εκείνο με τα λουλούδια. Ναι, τώρα μπορείτε να βάλετε τα πράγματα, πιάτα μαχαιροπήρουνα. Το μαχαίρι δεξιά, το πιρούνι αριστερά, επάνω το κουταλάκι. Δεν ξέρω μπορεί και να μας χρειαστεί. Βγαίνει το φαγητό. Θα χτυπήσουν παλαμάκια από την χαρά τους. Θα με φιλήσουν. Νόστιμο θα πουν και όταν θα τελειώσουμε ο μπαμπάς θα μας έχει μία έκπληξη. Θα μας φέρει το γλυκό. Θα έχει αγοράσει στα κρυφά γλυκό. Κάθε Κυριακή μας κάνει έκπληξη. Έχει αναλάβει την υποχρέωση να αγοράζει το γλυκό. Όχι μη πασαλείβεστε. Μη δεν πρέπει με το δάχτυλο, θα σας σερβίρω εγώ. Και λικέρ; Τι καλός που είναι πολύ τρυφερός με τα παιδιά. Τι αξιοζήλευτη που είμαι! Θα πιούμε τον καφέ μας και μετά θα μας δοθεί η ευκαιρία να συζητήσουμε. Θα έχει περισσέψει χρόνος για να συζητήσουμε. Θα του πω, θα μου πει, πως αισθάνθηκα, πως αισθάνομαι. Ευτυχώς θα έχουμε χρόνο να κουβεντιάσουμε! Θα του πω τι θέλω, τι κάνω, τι θα κάνω, τι σκέπτομαι να κάνω, τι δεν κάνω, τι δεν μπορώ να κάνω και θα διαβάσουμε τις εφημερίδες μαζί. Θα του λέω τι διάβασα, θα μου λέει τι διάβασε. Θα παίξουμε επιτραπέζιο όλοι μαζί σαν μία οικογένεια σφιχτοδεμένη, σαν ένα κουβάρι μαλλί.
Κοιμούνται ακόμα. Θέλω να ξυπνήσουν, να ξυπνήσει. Θέλω να βάλω δυνατά την μουσική, δεν γίνεται, θα ξυπνήσουν. Σε παρακαλώ ξύπνα πριν τα παιδιά, λίγα λεπτά, μόνον λίγα λεπτά πριν, λίγα λεπτά χωρίς παιδιά. Δεν είναι ότι δεν τ' αγαπάω, αλλά λίγα λεπτά χωρίς. Όταν θα ξυπνήσει, όταν θα τον ακούσω ότι ξύπνησε, θα τρέξω να πλυθώ και να φορέσω κάτι επιθυμητό. Τώρα θέλω να χουζουρέψω λίγο μέχρι να ξυπνήσει και μετά ένα μπάνιο για εκείνον. Ένα μπάνιο για να φύγει από πάνω μου. Κάθεται πάνω μου, δεν φεύγει με τίποτα. Ένα πολύ καλό μπάνιο. Ένα σχολαστικό ίσως μπάνιο. Κολλάει στο σώμα μου στην σκέψη μου στην φαντασία μου. Με βαραίνει. Ένα μπάνιο θα με φρεσκάρει. Ένα μπάνιο με τρίψιμο δυνατό. Τρίχινο σφουγγάρι προτιμώ όχι πλαστικό. Το πλαστικό δεν ανακυκλώνεται. Το τρίχινο επί πλέον λειαίνει την επιδερμίδα, την κάνει πιο επιθυμητή. Δεν ξεχνάμε ποτέ τα δόντια. Τρία λεπτά βούρτσισμα. Δεν ξεχνάμε ποτέ την γλώσσα, θέλει βούρτσισμα και αυτή. Σίγουρα έχει κολλήσει και στην γλώσσα, παντού έχει τρυπώσει. Από την σκέψη μου με τι είδους τρόπο θα βγει; Ποια περίεργη διαδικασία να ακολουθήσω; Επικάθεται παντού και με μαραίνει. Δεν μ' αφήνει να φύγω. Εδώ είναι η πραγματικότητα μου λέει. Εγώ είμαι η πραγματικότητα, η κύρια κυρία καθημερινότητα μου λέει η κυρία καθημερινότητα. Εδώ θα είσαι για πάντα, γαντζωμένη όπως η αράχνη στον ιστό της. Θα με θρέφεις με το ίδιο σου το σάλιο. Θα μυρίζεις καθημερινά την μυρωδιά του. Πάντα την ίδια μυρωδιά. Την μυρωδιά του γνωστού. Την μυρωδιά του ίδιου σου του σάλιου. Την μυρωδιά της καθημερινότητας σου. Ένα μπάνιο όμως για εκείνον θα με σώσει. Θα με κάνει πιο ευάλωτη, πιο θηλυκιά πιο φρέσκια. Το πρωι πάντα δεν είμαι φρέσκια. Θα ήθελα να χουζουρέψω να παραμείνω στο κρεβάτι και να χουζουρέψω. Όμως για να διατηρήσω την οικογενειακή μου σταθερότητα πρέπει να φρεσκαριστώ. Όταν θα ξυπνήσει πρέπει να με δει φρέσκια. Δέκα και μισή. Θα ξυπνήσει; Θα ξυπνήσουν μαζί.
Έντεκα και τέταρτο! Τα παιδιά ξύπνησαν. Με φωνάζουν. Πάντα με φοβίζει όταν με φωνάζουν. Δεν ξέρω τι πρόκειται να γίνει. Δεν ξέρω το μετά. Φοβάμαι το μετά. Τι θα μου κάνουν; Θα με βασανίσουν; Θα με δείρουν; Θα με επιπλήξουν; Θα με συμβουλέψουν; Θα με προσβάλλουν; Φοβόμουν. Φοβάμαι και τώρα, μη με αγνοήσουν, μη με απασχολήσουν. Φοβάμαι το μετά, το μέλλον. Πως θα αντιμετωπίσω τις καθημερινές μου συμβάσεις, μη με ανακαλύψουν. Τα χάνω όταν με φωνάζουν, δεν ξέρω ποια είμαι. Θα ήθελα κάτι άλλο. Πάντα θέλω κάτι άλλο και εάν έρθει το άλλο θα θέλω το άλλο. Φοβάμαι. Περίεργο που φοβάμαι, δεν μου λείπει τίποτα, τα ντουλάπια μου είναι γεμάτα, τα έχω όλα. Δεν είμαι μόνη, στο σπίτι πάντα υπάρχει κάποιος, όμως φοβάμαι. Ξύπνησε! Πρέπει να ντυθώ. Μπάνιο! Δεν έχω φτιάξει καφέ. Πρώτα μπάνιο με τρίχινο σφουγγάρι. Δεν ξεχνάμε τα δόντια. Πάνω κάτω, από μέσα, απ' έξω, την γλώσσα, τον καφέ, τις γαργάρες, κάτι ανεπιτήδευτο να φορέσω, ένα απέριττο μακιγιάζ ειδικό για αυτές τις περιστάσεις.