Μπαίνοντας κανείς στην πρώτη αίθουσα, κυριαρχεί θα λέγαμε ένα σύμβολο. Αυτό δεν είναι άλλο απ τη σκιά, όμως μια σκιά χωρίς τον φορέα της τον άνθρωπο, με άλλα λόγια το ίχνος του ανθρώπου χωρίς την παρουσία του. Οι σκιές αυτές είναι ενταγμένες μέσα σε τοπία αποσύνθεσης, διάλυσης, ή και παντελούς ελλειπτικότητας, χωρίς διακριτικά στοιχεία. Στα ζωγραφικά έργα, οι σκιές που δηλώνουν την ύπαρξη, μα όχι την παρουσία, προβάλλονται πάνω σε συνθέσεις από εφημερίδες, ένα υλικό που υποδηλώνει τον λόγο ως πληροφόρηση αλλά, ίσως, όχι ως γνώση. Απέναντι από τα ζωγραφικά έργα, η προβολή ενός video ολοκληρώνει αυτή τη σύλληψη της ακυρωμένης ανθρώπινης ύπαρξης, τοποθετώντας πλήθος σκιών, μόνες, να βαδίζουν η μία μετά την άλλη πάνω σε ένα οδόστρωμα, χωρίς περιβάλλοντα χώρο, αέναα και ατέρμονα, χωρίς προορισμό ή αφετηρία.
Μικτή τεχνική, κολάζ με εφημερίδες, μολύβι, παστέλ, σκόνες.
